The article aims at determining the place and role of environmental issues in spatial management in relation to scientific achievements of Professor Zbyszko Chojnicki. A few words about the professor’s approach to the issue of using the natural environment in spatial management provide a starting point for the ongoing discussion. Next, attention is paid to the place of environmental issues in the interactive model and in the conception of the territorial social system by Professor Chojnicki. This concerns first of all the distinction and description of these elements of the natural environment and environmental relations which are identified in these systemic aspects. In the following part of the article, the analysis of environmental issues is carried out as the subject of interest of spatial management in the context of scientific achievements of Professor Chojnicki in this field. The paper concludes with a short presentation of studies inspired by works of Professor Chojnicki on sustainable development of cities.
The concept of place has been present in human geography for almost half a century. The human geographers looked for the answer about genesis of place category in different sociological or psychological aspects with the basis of space dimension. In last two decades a few of them referred that idea to communication processes. Inspired by the views expressed by the latter group of scientists, we are asking: how is creating a place? We put forward thesis that a special type of place making is social communication that works continuously on the principle of the palimpsest of overlapping meanings through messages arising in several dimensions. Our assumption is that every place is creating (overwriting) a social subject – an individual or a group, that will build communication in three dimensions: within a space/place (W), about a space/place (A), and/or between people and a space/place (B).
The article presents the process of functional changes in the area of the Metropolis of Poznań, i.e. 22 communes belonging to the Metropolia Poznań Association. The process was examined on the basis of changes in the employment structure and spatially different tendencies and segregation in the scope of dominant functions.
Local service centre, defined as multi-functional public space providing access to everyday services, promoting social integration and building local identity, is an essential hub in the urban service sector. From the public policy perspective appropriate location and furnishing of local service centres is a basic condition for shaping territorial cohesion. This paper synthesises the to-date knowledge on mechanisms determining the development of service sector in cities, including new phenomena such as decentralisation of urban functions, urban shrinkage, remote services provision or commercialisation of lifestyle. Critical literature review enables the confrontation of various research perspectives and leads to distinguishing key factors affecting the development of urban local service centres in the first half of 21st century and defining the current challenges for public policy.
The article is an attempt to collate and present the existing works of Polish geographers who focused on public space in cities, taking two main theoretical and methodological approaches – objective and subjective – under consideration. The article discusses different definitions of the analysed term in an interdisciplinary context as well as indicates main aspects and research directions in geographical studies along with the scholars representing them. Moreover, the authors make an attempt to evaluate the existing state of the art and try to set future perspectives for geographical studies on public space in cities. The article finishes with the authors’ conclusions regarding the necessity to continue the research on public space and the role Polish geographers shall play in it.
The aim of this paper is to look at the quantitative dimension of public space resources in Polish cities, a comparative analysis of these resources, determining the share of public space in the urban spatial structure and referring this structure to European cities. The concept of ‘public space resources’ has been introduced, and is defined as those areas in the city that fulfill or can fulfill the functions of public space. This concept, and then the proposal of its operationalization, aimed to draw attention to the spatial and physical aspects of public space, which would allow to broaden and supplement social approaches in the study of public space. The quantitative approach to public space proposed in the paper also enabled a comparative research to assess the role of public space in the structure of Polish cities in a more objective manner and refer it to European cities.
The phenomenon of churching (attendance at churches outside parishes of residence) is associated with socio-economic and cultural transformations of society, including general growth of mobility. In this paper titular issue was described against the background of the concept of the life of a city and according to the concept of place. On the ground of the data gained, the presence of churching in the Old Town area in Poznań and its dimensions were primarily proved. This work is an introduction to an empirical research, concerning spatial behaviour of churching people and possible impact of their decisions on city centre functions.
Wytyczne i uwagi edytorskie
I. Struktura artykułu naukowego składanego do publikacji w wydawnictwach KPZK PAN (seria: Biuletyn) powinna przedstawiać się w sposób następujący:
II. Strona tytułowa powinna być kompletna co do wszystkich elementów oraz musi być sformatowana zgodnie ze wzorem dostarczonym przez Redakcję.
III. Prace powinny mieć objętość 0,6 - 08 ark. wydawniczego (czyli 24 000 – 32 000 znaków); prace o większej objętości powinny być uzgadniane i zaakceptowane przez Redakcję wydawnictw KPZK PAN.
IV. Prace powinny być dostarczone na nośniku typu CD-R lub przesłane drogą elektroniczną w programie uzgodnionym z Redakcją (np. MS Word, Word Perfect). W przypadku stosowania nietypowego edytora tekstu należy przygotować plik w formacie RTF lub ASCII.
V. Uwagi dotyczące przygotowania map, rycin i zdjęć:
a. jakość ilustracji powinna pozwalać na ich bezpośrednią reprodukcję. Ilustracje w formie map bitowych muszą mieć rozdzielczość wynoszącą co najmniej 300 dpi i być zapisane w typowym formacie graficznym. Materiał ilustracyjny powinien być dostarczony na foliach, kalkach lub dobrej jakości odbitkach, nie wymagających przerysowania, nadających się do skanowania lub też na dyskietce w plikach.
b. najlepszą formą są ryciny zapisane wektorowo w programie Corel Draw, Adobe Ilustrator, MS Word, MS Excel lub podobnych, dających się odczytać w wymienionych programach. Ryciny wektorowe pozwalają na zmianę czcionki i jej wielkość na przyjętą w publikacjach KPZK PAN, ewentualnie zmianę kolorów na szrafy (w druku czarnobiałym).
c. ryciny bitmapowe (fotografie, mapy, reprodukcje, skany, ryciny postscriptowe) powinny być przygotowane w rozdzielczości co najmniej 300 dpi i podstawie 130 mm dających się odczytać w programie Adobe Photoshop lub Adobe Acrobat (np.: .tif, .jpg, .eps, .pdf).
d. materiał ilustracyjny ściągnięty z Internetu nie nadaje się do druku, ze względu na małą rozdzielczość.
VI. Notki (odsyłacze, przypisy) w tekście powinny mieć jednolitą numerację.
VII. Przypisy dolne służą wyłącznie do komentowania pewnych wątków pobocznych zaanonsowanych w tekście głównym pracy – tzn. odnoszą się do pewnego fragmentu tekstu głównego, zawierającego objaśnienia do tego fragmentu, np. informacje o innych pracach, komentarze, dygresje, polemiki. Nie mogą natomiast służyć jako odnośniki do literatury (tzn. zamiast odnośników w nawiasach w tekście głównym pracy).
VIII. Cytaty zawarte w pracy muszą być wyraźnie oznaczone w tekście – „wzięte w cudzysłów”. Cytaty muszą być udokumentowane: należy wskazać, skąd pochodzą.
IX. Powiązania cytatu z opisem bibliograficznym cytowanego dzieła/dokumentu, zawartym w spisie literatury na końcu pracy, dokonuje się poprzez wstawienie w odpowiednim miejscu tekstu odnośnika do literatury, w nawiasie, w którym podaje się: nazwisko autora cytowanej pracy, rok wydania cytowanej pracy, strona lub zakres stron, z których cytat zaczerpnięto. Przykład: [Tyrała, 2001, s. 10] lub [Strategia…, 2000, s. 10]. Jeżeli nazwisko autora pojawia się jako naturalny element tekstu, w nawiasie podaje się tylko rok wydania cytowanej pracy – np.: Według Tyrały [2001, s. 10] lubZgodnie z zapisami Strategii…, [2000, s. 10]. Cytując dwie prace tego samego autora wydane w tym samym roku, dla uniknięcia nieporozumień, przy roku wydania dodaje się małe literki "a", "b", "c" itd., np.: [Tyrała, 2001a, s. 10] a w innym miejscu tekstu[Tyrała, 2001b, s. 33].
• tytuł – maksymalnie 2-3 linijki maszynopisu,
• abstrakt – (w jęz. angielskim) nie więcej niż pół strony maszynopisu standardowego (ok. 100 – 150 słów), powinien zawierać: sformułowanie celu pracy/badań, identyfikację obiektu badań, przedmiotu rozważań, istotę stosowanej metody, najważniejsze wyniki i wnioski; abstraktowi powinna towarzyszyć lista słów kluczowych (pięć słów w jęz. polski i angielskim) oraz lista kodów JEL (do pięciu) (https://www.aeaweb.org/jel/guide/jel.php),
• wstęp – zawierający np. identyfikację problemu badawczego, pytania badawcze, hipotezy, cele pracy, opis wykorzystanych materiałów, zastosowanych metod badawczych itp.
• zasadnicza część pracy (rozwinięcie) – zawierająca: wyniki badań, studiów, analiz, wnioski, dyskusję, polemikę z innymi pracami, rekomendacje zaadresowane przedmiotowo, podmiotowo itp.,
• zakończenie – będące rodzajem podsumowania przeprowadzonych rozważań, zawierające np. zestawienie najistotniejszych wniosków, rekomendacji itp.
• podziękowania – opcjonalnie oraz ewentualna informacja o źródłach finansowania publikacji i wkładzie innych podmiotów w opracowanie publikacji (zgodnie z wymogami jakościowymi i standardami etycznymi opisanymi niżej),
• spis literatury (bibliografii) – tylko pozycji cytowanych/ przywoływanych w tekście artykułu,
• afiliacja autora/ współautorów (informacja o autorze/autorach powinna zawierać następujące dane: stopień naukowy, nazwa uczelni, wydziału, instytutu, katedry, adres uczelni, e-mail, telefon kontaktowy),
• załączniki/dodatki/suplementy – opcjonalnie (będą publikowane tylko w szczególnie uzasadnionych sytuacjach po uzgodnieniu z Redakcją wydawnictw KPZK PAN).
• indeksy – opcjonalnie (głównie do wydawnictw w formie monografii naukowej).
Pełen opis bibliograficzny cytowanej pozycji zamieszczany jest w spisie literatury przedmiotu (spisie bibliografii) na końcu pracy.
Uwaga: w wydawnictwach KPZK PAN nie stosuje się powoływania literatury w tekście poprzez zastosowanie odnośników numerycznych w nawiasach kwadratowych [#] lub w postaci indeksu górnego # bądź [#], odsyłającego do przypisu dolnego lub przypisów końcowych gdzie umieszczane byłyby wówczas opisy bibliograficzne cytowanych prac.
10. Spis literatury przedmiotu (spis bibliografii) powinien być umieszczony na końcu pracy i obejmować tylko pozycje, na które powołuje się autor publikacji w tekście, w wykazie ułożonym alfabetycznie i ponumerowanym. Poszczególne opisy bibliograficzne powoływanych prac (książek, artykułów, rozdziałów w monografiach, dokumentów itp.) powinny zawierać kolejno: nazwisko i pierwszą literę imienia autora, rok wydania, tytuł pracy napisany kursywą, nazwę wydawcy, miejsce wydania. Przykład:
Artykuł: Besala J., 2002, Żywioły sterują historią. „Focus” nr 4(79).
Książka: Tyrała P., 2001, Zarządzanie kryzysowe. Wydawnictwo PWE, Toruń.
Rozdział w książce: Berliński T., 2000, Różnorodność postrzegania zagrożeń, [w:] Tyrała P. (red.), 2000, Zarządzanie bezpieczeństwem. Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków.
Dokument: Strategia rozwoju energetyki odnawialnej, 2000, Ministerstwo Środowiska, Warszawa.
11. Teksty powinny być przygotowane tak starannie, aby mogły być drukowane bez zmian, z wyjątkiem rutynowych poprawek edytorskich.
1. Struktura tomu składanego do publikacji w wydawnictwach KPZK PAN (seria: Studia) każdorazowo jest uzgadniania w trybie konsultacji indywidualnym i bieżących z Redakcją.
Wymogi jakościowe i standardy etyczne
W trosce o dochowanie najwyższych standardów redakcyjnych oraz w celu zapobieżenia nierzetelności w publikacjach naukowych określanych jako tzw. „ghostwriting”[1] i „guest authorship”[2] redakcja wydawnictw naukowych KPZK PAN wymaga od autorów ujawniania informacji o podmiotach przyczyniających się do powstania publikacji (wkład merytoryczny, rzeczowy, finansowy etc.). W tym celu zobowiązuje się autorów do zachowania następujących standardów podczas przygotowywania tekstów składanych do publikacji w Biuletynie KPZK PAN i Studiach KPZK PAN, oraz serii Studia Regionalia KPZK PAN:
• W przypadku publikacji naukowych, które nie zostały wykonane samodzielnie, tzn. opracowano je we współautorstwie, bądź z wykorzystaniem pomocy wyspecjalizowanego podmiotu (osoby fizycznej lub prawnej), w końcowej części pracy (w punktach: „podziękowania”, „afiliacje autorów”) należy zawrzeć notę, w której ujawniany jest wkład poszczególnych autorów (współautorów) w powstanie publikacji (artykułu, monografii). Oznacza to konieczność podania ich afiliacji oraz kontrybucji, tj. informacji kto jest autorem koncepcji, założeń, zastosowanych metod, protokołu itp., wykorzystywanych w toku pracy badawczej – przygotowywania publikacji; główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający manuskrypt.
• Autor/ współautorzy podają ponadto informację o ewentualnych źródłach finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów w opracowanie publikacji („financial disclosure”).
Redakcja wydawnictw naukowych KPZK PAN informuje, iż wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce, w tym wykryte przypadki „ghostwriting”, „guest authorship” będą dokumentowane i oficjalnie demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).
Przypisy:
[1] Z „ghostwriting” mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś wniósł istotny wkład w powstanie publikacji, bez ujawnienia swojego udziału jako jeden z autorów lub bez wymienienia jego roli w podziękowaniach zamieszczonych w publikacji.
[2] Z „guest authorship” („honorary authorship”) mamy do czynienia wówczas, gdy udział autora jest znikomy lub w ogóle nie miał miejsca, a pomimo to jest wykazywany jako autor/współautor publikacji.
en
pl
