Maritime spatial planning is quite a new field that emerged as an idea only after 2000, with the first practical implementation after 2010. In Polish legislation, the first entries regarding the possibilities of this type of planning appeared in 2003. For the next ten years resources of necessary knowledge and human competences had been created. In this way, a considerable amount of knowledge in the field of maritime spatial planning was accumulated in Poland, and our country has become one of the leaders in scientific research in this field. Poland has enriched the MSP methodology and has proposed many new and pioneering solutions. In 2016, the Directors of Maritime Offices began developing a coherent draft of maritime spatial plan for Polish maritime areas in the part relating to the exclusive economic zone, the territorial sea and parts of internal sea waters (including the Gulf of Gdańsk) on a scale of 1: 200,000. The work on the preparation of this draft plan was coordinated on behalf of all offices by the Director of the Maritime Office in Gdynia, and the work was assigned to a Consortium consisting of the Maritime Institute in Gdańsk and the Maritime Fisheries Institute – National Research Institute in Gdynia. The Polish plan is included in the top ten plans in the world and is one of the first to have a decision-making and not indicative character. The Polish planning process has resulted in the development of many innovative solutions that are worth wider dissemination. The presented study aims to identify key problems and formulate conclusions regarding spatial planning of Polish maritime areas, as well as to propose the most important directions for further planning work. The analytical material that is the subject of the study are experience and solutions adopted in our country for maritime spatial planning.
The article describes important issues related to obtaining fundamental information used in the maritime spatial planning process. It presents practically aproached selected results of undertaken work, where the quality of spatial information may affect the decisions and final results of study works, therefore geoinformation is extremely important.
Blue infrastructure is not only an element related to rainwater retention in a city but also a factor shaping urban space. As a result of the impact of blue infrastructure on form, function and character of urban space, a unique space is created – an urban blue space. The subject of the article is associated with the blue infrastructure on shape and character of urban spaces, as well as water-land spatial relations within urban blue space. Author of the article analised spatial relations occurring in port cities between aquatic and terrestrial space from perspective of the land, but also water, which is an equally important part of city’s area. As a result models of two-dimensional water-land relations have been recognised and described.
This paper deals with the issue of shaping the public spaces in the small coastal cities. This process is influenced by radical changes in the economy of these towns: from maritime-oriented towards the tourist-oriented. In result there is a growing interest in developing new and renewing (revitalizing) historic spaces, as cities adapt to these new functions. This process takes different forms, according to the urban composition of the particular city. On the example of the Pomeranian region in Poland three groups of these cities were defined on the basis of the type of their urban composition. The more in-depth analysis of the selected cities allowed also drawing some final conclusions regarding the consequences of this process for the future of these cities and – in more general view – to the marine economy.
As a result of changes taking place in urban water front structures and updating views on the design and functioning of public space that took place in the post-industrial era, maritime yacht ports began to appear in the most attractive regions of coastal cities. Their center-forming potential is more and more often noticed and used in the processes of transformation of waterfront areas in port cities, in order to revive water fronts and also as a tool for creating a new identity of revitalized places and interesting urban spaces.
Wytyczne i uwagi edytorskie
I. Struktura artykułu naukowego składanego do publikacji w wydawnictwach KPZK PAN (seria: Biuletyn) powinna przedstawiać się w sposób następujący:
II. Strona tytułowa powinna być kompletna co do wszystkich elementów oraz musi być sformatowana zgodnie ze wzorem dostarczonym przez Redakcję.
III. Prace powinny mieć objętość 0,6 - 08 ark. wydawniczego (czyli 24 000 – 32 000 znaków); prace o większej objętości powinny być uzgadniane i zaakceptowane przez Redakcję wydawnictw KPZK PAN.
IV. Prace powinny być dostarczone na nośniku typu CD-R lub przesłane drogą elektroniczną w programie uzgodnionym z Redakcją (np. MS Word, Word Perfect). W przypadku stosowania nietypowego edytora tekstu należy przygotować plik w formacie RTF lub ASCII.
V. Uwagi dotyczące przygotowania map, rycin i zdjęć:
a. jakość ilustracji powinna pozwalać na ich bezpośrednią reprodukcję. Ilustracje w formie map bitowych muszą mieć rozdzielczość wynoszącą co najmniej 300 dpi i być zapisane w typowym formacie graficznym. Materiał ilustracyjny powinien być dostarczony na foliach, kalkach lub dobrej jakości odbitkach, nie wymagających przerysowania, nadających się do skanowania lub też na dyskietce w plikach.
b. najlepszą formą są ryciny zapisane wektorowo w programie Corel Draw, Adobe Ilustrator, MS Word, MS Excel lub podobnych, dających się odczytać w wymienionych programach. Ryciny wektorowe pozwalają na zmianę czcionki i jej wielkość na przyjętą w publikacjach KPZK PAN, ewentualnie zmianę kolorów na szrafy (w druku czarnobiałym).
c. ryciny bitmapowe (fotografie, mapy, reprodukcje, skany, ryciny postscriptowe) powinny być przygotowane w rozdzielczości co najmniej 300 dpi i podstawie 130 mm dających się odczytać w programie Adobe Photoshop lub Adobe Acrobat (np.: .tif, .jpg, .eps, .pdf).
d. materiał ilustracyjny ściągnięty z Internetu nie nadaje się do druku, ze względu na małą rozdzielczość.
VI. Notki (odsyłacze, przypisy) w tekście powinny mieć jednolitą numerację.
VII. Przypisy dolne służą wyłącznie do komentowania pewnych wątków pobocznych zaanonsowanych w tekście głównym pracy – tzn. odnoszą się do pewnego fragmentu tekstu głównego, zawierającego objaśnienia do tego fragmentu, np. informacje o innych pracach, komentarze, dygresje, polemiki. Nie mogą natomiast służyć jako odnośniki do literatury (tzn. zamiast odnośników w nawiasach w tekście głównym pracy).
VIII. Cytaty zawarte w pracy muszą być wyraźnie oznaczone w tekście – „wzięte w cudzysłów”. Cytaty muszą być udokumentowane: należy wskazać, skąd pochodzą.
IX. Powiązania cytatu z opisem bibliograficznym cytowanego dzieła/dokumentu, zawartym w spisie literatury na końcu pracy, dokonuje się poprzez wstawienie w odpowiednim miejscu tekstu odnośnika do literatury, w nawiasie, w którym podaje się: nazwisko autora cytowanej pracy, rok wydania cytowanej pracy, strona lub zakres stron, z których cytat zaczerpnięto. Przykład: [Tyrała, 2001, s. 10] lub [Strategia…, 2000, s. 10]. Jeżeli nazwisko autora pojawia się jako naturalny element tekstu, w nawiasie podaje się tylko rok wydania cytowanej pracy – np.: Według Tyrały [2001, s. 10] lubZgodnie z zapisami Strategii…, [2000, s. 10]. Cytując dwie prace tego samego autora wydane w tym samym roku, dla uniknięcia nieporozumień, przy roku wydania dodaje się małe literki "a", "b", "c" itd., np.: [Tyrała, 2001a, s. 10] a w innym miejscu tekstu[Tyrała, 2001b, s. 33].
• tytuł – maksymalnie 2-3 linijki maszynopisu,
• abstrakt – (w jęz. angielskim) nie więcej niż pół strony maszynopisu standardowego (ok. 100 – 150 słów), powinien zawierać: sformułowanie celu pracy/badań, identyfikację obiektu badań, przedmiotu rozważań, istotę stosowanej metody, najważniejsze wyniki i wnioski; abstraktowi powinna towarzyszyć lista słów kluczowych (pięć słów w jęz. polski i angielskim) oraz lista kodów JEL (do pięciu) (https://www.aeaweb.org/jel/guide/jel.php),
• wstęp – zawierający np. identyfikację problemu badawczego, pytania badawcze, hipotezy, cele pracy, opis wykorzystanych materiałów, zastosowanych metod badawczych itp.
• zasadnicza część pracy (rozwinięcie) – zawierająca: wyniki badań, studiów, analiz, wnioski, dyskusję, polemikę z innymi pracami, rekomendacje zaadresowane przedmiotowo, podmiotowo itp.,
• zakończenie – będące rodzajem podsumowania przeprowadzonych rozważań, zawierające np. zestawienie najistotniejszych wniosków, rekomendacji itp.
• podziękowania – opcjonalnie oraz ewentualna informacja o źródłach finansowania publikacji i wkładzie innych podmiotów w opracowanie publikacji (zgodnie z wymogami jakościowymi i standardami etycznymi opisanymi niżej),
• spis literatury (bibliografii) – tylko pozycji cytowanych/ przywoływanych w tekście artykułu,
• afiliacja autora/ współautorów (informacja o autorze/autorach powinna zawierać następujące dane: stopień naukowy, nazwa uczelni, wydziału, instytutu, katedry, adres uczelni, e-mail, telefon kontaktowy),
• załączniki/dodatki/suplementy – opcjonalnie (będą publikowane tylko w szczególnie uzasadnionych sytuacjach po uzgodnieniu z Redakcją wydawnictw KPZK PAN).
• indeksy – opcjonalnie (głównie do wydawnictw w formie monografii naukowej).
Pełen opis bibliograficzny cytowanej pozycji zamieszczany jest w spisie literatury przedmiotu (spisie bibliografii) na końcu pracy.
Uwaga: w wydawnictwach KPZK PAN nie stosuje się powoływania literatury w tekście poprzez zastosowanie odnośników numerycznych w nawiasach kwadratowych [#] lub w postaci indeksu górnego # bądź [#], odsyłającego do przypisu dolnego lub przypisów końcowych gdzie umieszczane byłyby wówczas opisy bibliograficzne cytowanych prac.
10. Spis literatury przedmiotu (spis bibliografii) powinien być umieszczony na końcu pracy i obejmować tylko pozycje, na które powołuje się autor publikacji w tekście, w wykazie ułożonym alfabetycznie i ponumerowanym. Poszczególne opisy bibliograficzne powoływanych prac (książek, artykułów, rozdziałów w monografiach, dokumentów itp.) powinny zawierać kolejno: nazwisko i pierwszą literę imienia autora, rok wydania, tytuł pracy napisany kursywą, nazwę wydawcy, miejsce wydania. Przykład:
Artykuł: Besala J., 2002, Żywioły sterują historią. „Focus” nr 4(79).
Książka: Tyrała P., 2001, Zarządzanie kryzysowe. Wydawnictwo PWE, Toruń.
Rozdział w książce: Berliński T., 2000, Różnorodność postrzegania zagrożeń, [w:] Tyrała P. (red.), 2000, Zarządzanie bezpieczeństwem. Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków.
Dokument: Strategia rozwoju energetyki odnawialnej, 2000, Ministerstwo Środowiska, Warszawa.
11. Teksty powinny być przygotowane tak starannie, aby mogły być drukowane bez zmian, z wyjątkiem rutynowych poprawek edytorskich.
1. Struktura tomu składanego do publikacji w wydawnictwach KPZK PAN (seria: Studia) każdorazowo jest uzgadniania w trybie konsultacji indywidualnym i bieżących z Redakcją.
Wymogi jakościowe i standardy etyczne
W trosce o dochowanie najwyższych standardów redakcyjnych oraz w celu zapobieżenia nierzetelności w publikacjach naukowych określanych jako tzw. „ghostwriting”[1] i „guest authorship”[2] redakcja wydawnictw naukowych KPZK PAN wymaga od autorów ujawniania informacji o podmiotach przyczyniających się do powstania publikacji (wkład merytoryczny, rzeczowy, finansowy etc.). W tym celu zobowiązuje się autorów do zachowania następujących standardów podczas przygotowywania tekstów składanych do publikacji w Biuletynie KPZK PAN i Studiach KPZK PAN, oraz serii Studia Regionalia KPZK PAN:
• W przypadku publikacji naukowych, które nie zostały wykonane samodzielnie, tzn. opracowano je we współautorstwie, bądź z wykorzystaniem pomocy wyspecjalizowanego podmiotu (osoby fizycznej lub prawnej), w końcowej części pracy (w punktach: „podziękowania”, „afiliacje autorów”) należy zawrzeć notę, w której ujawniany jest wkład poszczególnych autorów (współautorów) w powstanie publikacji (artykułu, monografii). Oznacza to konieczność podania ich afiliacji oraz kontrybucji, tj. informacji kto jest autorem koncepcji, założeń, zastosowanych metod, protokołu itp., wykorzystywanych w toku pracy badawczej – przygotowywania publikacji; główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający manuskrypt.
• Autor/ współautorzy podają ponadto informację o ewentualnych źródłach finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów w opracowanie publikacji („financial disclosure”).
Redakcja wydawnictw naukowych KPZK PAN informuje, iż wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce, w tym wykryte przypadki „ghostwriting”, „guest authorship” będą dokumentowane i oficjalnie demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).
Przypisy:
[1] Z „ghostwriting” mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś wniósł istotny wkład w powstanie publikacji, bez ujawnienia swojego udziału jako jeden z autorów lub bez wymienienia jego roli w podziękowaniach zamieszczonych w publikacji.
[2] Z „guest authorship” („honorary authorship”) mamy do czynienia wówczas, gdy udział autora jest znikomy lub w ogóle nie miał miejsca, a pomimo to jest wykazywany jako autor/współautor publikacji.
pl
en
