Nauki Humanistyczne i Społeczne

Prawo Morskie

Zawartość

Prawo Morskie | 2009 | No XXV

Abstrakt

This article discusses different types of maritime arbitration. In the introduction, the author distinguishes between ad hoc arbitration and permanent courts of maritime arbitration. The author draws attention to the fact that not every institutionalization of arbitration means that we are dealing with a permanent court of conciliation. In addition, the role of maritime courts of conciliation is changing because inter alia an increasing amount of business arbitration is dealt with via proceedings in maritime cases. Next the article discusses the structure and procedural principles of many examples of maritime arbitration. The author divides these into the following: the Anglo-Saxon group (London and new York arbitrations); the European group (The Maritime Chamber of Arbitration in Paris, the ICC/CMI Arbitration regulations, The German Court of Arbitration, The Dutch Court of Arbitration, The Russian Maritime Arbitration Commission); and the Eastern group (examples of arbitration in China, Japan, Singapore, and India). One of the author's conclusions is the necessity of referring to the subject of maritime arbitration in the new Polish Maritime Codex which is being prepared by the Maritime Law Codification Commission.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

A dearth of properly formulated legal definitions undermines the clarity of the law, but so do other legislative practices. Such is the case with maritime legislation too. Most evident in the understanding and definition of vessel and ship owner, this lack of clear formulation is the subject o f the article.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki

Abstrakt

Punitive damages is a quasi-punishment that aims at prevention. It is not known under European law. They are awarded in exceptional circumstances. Its purpose is to punish the perpetrator of an insidious and intentional illegal action. The author describes the story of the tanker Exxon Valdez, which struck rocks off the coast of Alaska on 23 March 1989. The captain Joseph Hazelwood was under the influence of alcohol at the time of the accident. Because of the resultant pollution thousands offishermen applied for compensation, as did the owners of businesses connected with the maritime environment and of shoreline real estate. Exxon Shipping reached many settlements with plaintiffs, but thirtytwo thousand fishermen and owners of shoreline property rejected settlements, and sued Exxon demanding indemnity and the imposition of punitive damages. On 16 September 1994 a jury imposed punitive damages to the sum five thousand million dollars along with an indemnity of 507.5 million dollars. On appeal the quasi punishment was reduced to 4.5 thousand million dollars. The Appeal Court fixed punitive damages at 2.5 thousand million dollars. Both sides appealed to the US Supreme Court. The Supreme Court considered whether the punitive damages imposed on Exxon were consistent with the principles of maritime law. On 25 June 2008 it finally determined that in cases similar to that of Exxon Shipping the relation of punitive damages to indemnity should be 1:1, and reduced 2.5 thousand million dollars to 507.5 million dollars, which was the indemnity awarded to the plaintiffs.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zuzanna Pepłowska

Abstrakt

This essay, for the first time in Polish scholarly literature, discusses in detail the situation of the “Loader” under the Rotterdam Rules - a convention accepted by the General Assembly of the UN on 11 September 2008, and ready for signature on 23 September 2009. The General Assembly of the UN recommended that by virtue of the place where the convention on contracts for the international carriage of goods wholly or partly by sea is to be signed\ the convention should be called the Rotterdam Rules. According to the Polish Maritime Codex, a Loader is a person who by performing the duty of a freighter supplies a transporter with a load for carriage. The Rotterdam Rules assume that a loader is a person who has entered into a contract for carriage with a transporter. The Rotterdam Rules stipulate that the loader is liable, without limitation, for loss or damage incurred by the transporter, if the transporter can prove that the loss or damage is the result of a breach, on the part of the loader, of the duties that pertain to him as a result o f the Convention.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Iwona Zużewicz-Wiewiórowska
ORCID: ORCID

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest zjawisku porzucania marynarzy przez ich pracodawców morskich. Kwestia ta od kilku lat jest przedmiotem zainteresowania dwóch organizacji międzynarodowych: Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) i Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO). Wydały one w tej materii wspólne wytyczne - ponieważ nie mają one jednak charakteru wiążącego, armatorzy nadal naruszają prawa marynarzy. Spektakularnym przykładem takiego naruszenia jest przedstawiona w artykule sprawa statku “Olga J ”. Przypadek ten jest charakterystyczny dla współczesnej żeglugi, gdyż statek był własnością spółki zarejestrowanej w Belize, czarterowany był przez armatora cypryjskiego, a podnosił banderę Hondurasu. Załoga międzynarodowa: kapitan Grek, marynarze z Ghany, Wysp Zielonego Przylądka i Senegalu. Statek zatrzymany w bułgarskim porcie Burgas, początkowo przez PSC, następnie aresztowany przez władze bułgarskie. Kapitan porzucił załogę, zostawiając ją bez środków do życia, doszło do incydentów z władzami bułgarskimi. Członkowie załogi przez kilka lat starali się o pomoc w różnych organizacjach, w tym w związkach zawodowych. Wreszcie próbowali wykorzystać przepisy o ochronie praw człowieka. Autor przedstawia reperkusje prawne z tym związane.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Patrick Chaumette

Abstrakt

The Consolidated Convention of the ILO on work at sea was accepted on 23 February 2006, during the Ninety-Fourth session o f the International Labor Conference of the ILO in Geneva. The whole session was dominated by the problems of the maritime sector and conditions of work at sea. Work had been begun in 2001 on the consolidation of the Convention and recommendations connected with this sector. The author discusses the Thirty-fifth Convention of the ILO, but the Maritime Labor Convention “absorbs up to 87 ILO acts. ” It is intended that the MLC be a modern legal instrument that will attain the status of a General Maritime Legal Labor Codex, bringing together all conventions and recommendations accepted since 1919. The incorporation o f the MLC o f2006 into the EU legal system and those of its member states will take place in stages. The EU wishes to identify itself with the MLC’s provisions. Swift ratification - in the opinion of the European Commission - would indicate the EU’s leading position in the international arena, and this would encourage other members o f the ILO to ratify the Convention. The principal aim o f the MLC o f2006 is to achieve and maintain homogeneous labor conditions in the maritime sector, and also to ensure the fairest possible conditions for competition.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Monika Tomaszewska

Abstrakt

The UN Convention on the Law of the sea (10 December 1982) contains provisions that create the International Tribunal for the Law of the Sea. In the twentieth century the conviction has grown in the international community that conflicts should not only be solved by diplomacy, but also by arbitration and international adjudication, which would both issue judgments and offer expert opinion. The majority of EU states chose the International tribunal for the Law of the sea as the first international organ foreseen in Article 287 of the UN Convention on the Law of the Sea. Up to now, the Tribunal has considered 15 cases, 12 of which were connected with fisheries. The Tribunal has demonstrated that its procedures are speedy, transparent, and effective. The author of the article mentions all cases pending before the Tribunal in Hamburg from 1997 to 2008. All court costs are covered from the Tribunal's budget. The UN General Assembly in its annual resolutions referring to assessment of the Tribunal’s work underlines “the important role and the authority of the Tribunal in interpreting and implementing the Convention. ” As legal matters now stand, the International Tribunal for the law of the sea can consider any case brought by any state, including, therefore, piracy. It can do this not only on the basis of the UN Convention of 10 December 1982, but also on that o f all other international treaties that give it relevant jurisdiction.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Stanisław Pawlak

Abstrakt

The demarcation of ocean areas requires a consideration of a whole range of legal provisions. But there also exist many aspects of an extra-legal nature which have a substantive effect on the ultimate course of ocean borders. Demarcation has not lost its contemporary importance either from a legal or from a political point of view - for example, in the case of the Snake Island dispute between Ukraine and Romania, the dispute over the Spratly and Paracel islands, and the dispute between Japan and Russia about the Kuril Islands. The author of the article predicts that in the immediate future we must count on a growth in the importance of the demarcation issue. She is a proponent of the most commonly applied method in international law o f settling disputes of this kind - that is the principle o f equidistance. In accordance with the UN Convention (10 December 1982), she thinks that when one is dividing up the territory o f a shelf area or of economic zones, it is vital to come to an appropriate solution o f the dispute.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Barbara Janusz-Pawletta

Abstrakt

This article has taken on contemporary relevance because of the acts of piracy off the coast of Somalia. The UN, NATO, the EU, and the IMO (International Maritime Organization) are addressing the issue of piracy. The African Union is also involved in security operations in Somalia. The author discusses the decisions of the Rome Convention (1986) on combating illegal actions taken against security at sea. It is also worth examining the legal rules accepted by ASEAN with the aim of combating maritime piracy in north-east Asian waters, especially in the Malacca Straits. These, however, do not remove the sources of piracy - poverty, the weakness of state organs, corruption, and the black market. The international community, mainly within the UN, should adopt legislation that will avoid and more effectively combat maritime piracy.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Leonard Łukaszuk

Abstrakt

Gazociąg północny (Nord Stream) od momentu ujawnienia projektu międzynarodowej opinii publicznej stał się najgłośniejszą i najbardziej kontrowersyjną inwestycją w Europie w ostatnich latach. Projekt zakłada budowę rurociągu z Federacji Rosyjskiej do Niemiec na międzynarodowych wodach wyłącznych stref ekonomicznych, w których obrębie prawo morza zapewnia wolności komunikacyjne, włącznie z układaniem tego typu instalacji. Wybór przez konsorcjum Nord Stream jednej z najdłuższych możliwych tras gazociągu, którego budowa jest znacznie droższa niż budowa na lądzie, świadczy o podjęciu decyzji na podstawie przesłanek politycznych, a nie ekonomicznych. Doprowadziło to do niespotykanego od dawna podziału politycznego w regionie na państwa, które potencjalnie odniosą korzyści z inwestycji, i na państwa, w których interesy ta inwestycja godzi. W związku z tym planem pojawiły się problemy związane z zasięgiem jurysdykcji krajowej na morzu, a nawet delimitacją obszarów morskich (spór polsko-duński). Jedną z istotnych z tego punktu widzenia kwestii jest istnienie w Zatoce Fińskiej pasa wód międzynarodowych - „ korytarza morza pełnego ”, którego likwidacja poprzez rozszerzenie morza terytorialnego i ustanowienie granicy fmsko-estońskiej mogłoby uniemożliwić realizację projektu. Bardzo ważną rolę odgrywa tu także aspekt ekologiczny związany z budową i użytkowaniem gazociągu oraz z oceną oddziaływania inwestycji na środowisko, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zagrożenie uwolnienia zalegających dno Morza Bałtyckiego bojowych środków trujących z czasów drugiej wojny światowej. W publikacji podkreślono przede wszystkim wybrane prawne i polityczne możliwości oddziaływania przez Polskę na inwestycję, a poza tym zasygnalizowano znaczenie działań wewnątrz Unii Europejskiej oraz słabe strony polskiej administracji rządowej w kontekście planów rosyjsko- niemieckich. Po przedstawieniu założeń projektu w artykule zwrócono uwagę kolejno na zagadnienia ekologiczne związane z budową gazociągu, problem korytarza morza pełnego i gazociągu oraz związek między projektem a delimitacją polskiej i duńskiej wyłącznej strefy ekonomicznej w rejonie Bornholmu.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dariusz Rafał Bugajski

Abstrakt

The San Remo Manual is not a legal document. It was prepared by a group of experts in the area of naval conflict who took part in a series of round-table meetings between 1988 and 1994. The San Remo Manual is the modern equivalent of the Oxford Manual of the Laws of Naval War (1913) which regulated the relations between hostile forces. The San Remo Manual takes account of international practice, technological development, the content of the UN Charter, the Convention on the Law of the sea (1982), law relating to air traffic, and environmental law. The author of the article discusses the content of the Convention on the law of the Sea from 1982 in relation to the formulations in the San Remo Manual. Since 1995, the San Remo Manual has been obligatory material for training and instruction in the navies of NATO states. It has not yet been translated into Polish.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Makowski
ORCID: ORCID

Abstrakt

At both state and federal level in the USA there exist various instruments to protect the maritime environment. The general conception of protection is to base it on the construction of a protected area. In 2006, there existed at least 500 areas under protection. These were created by more than 100 federal and state administrative offices. The development of environmental protection law is moving in the direction of an appropriate management of the Atlantic, Pacific, and Arctic Oceans. In US legal doctrine it is stressed that US jurisdiction extends up to 200 nautical miles from the US shoreline. Coastal states have a right to regulate the legal status of the first three nautical miles of the oceans that touch their coasts. The doctrine of public trust is derived from common law. Its essence is the recognition that certain natural resources - the waters and bottom of coastal seas and large lakes - are of considerable importance for society as a whole. They cannot be given into private hands and controlled by private owners. The concept of protected maritime areas first emerged during the meetings of the World Congress of National Parks in 1962. Protected maritime areas on a federal level take various forms: maritime national reserves, national parks, national areas for wild life refuge, national natural monuments, areas o f fishery management, and threatened habitats. The author of the article discusses the legal acts of Presidents Clinton and Bush relating to maritime protected areas. The establishment of such areas is consistent with tendencies observable in the UN.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Pyć
ORCID: ORCID

Abstrakt

The UN Convention on the Law of the sea (1982) establishes that the bottom (and what lies beneath it) of seas and oceans which are outside the state jurisdiction known as territorial waters, and its resources belong to all humanity. The Convention distinguishes three consecutive phases o f activities that are focused on resources that lie within coastal territorial waters: a. search; b. exploration; c. exploitation. Access to reserved lots is restricted. Developing states were granted 15 years precedence over other investors. A company was granted 15 years to decide if it wished to start activities on that lot. The contracting party is also obliged to offer a company participation in the activities on reserved lots as partners in a joint venture. This is connected with the sharing among partners of extraction rights (rights to minerals extractedfrom territorial waters). Cooperation within the framework of a joint venture with an investor, professionally prepared to conduct activities in territorial water, especially well allows a business to use the partner’s knowledge, technology and experience in deep-sea mining. The author considers that developed states will dominate in the beginning phase offuture exploration and exploitation of coastal territorial waters.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Robert Tarnacki

Abstrakt

The obligation to make the initial sale of fish by public auction is being introduced in Poland. However, selling fish by auction does not itself guarantee that limits on fishing are observed. Fish auctions operate on a “non-profit” basis. However, there is still an increase in the price o f fish sold by virtue of the fee taken to cover the cost of the auction. There is no doubt, however, that fish auctions free fishermen from activities connected with preparing fish for sale, with finding a buyer, and even with finding insurance to cover payment for goods supplied. The author of the article considers that trade in fish by means of auctions should be voluntary. The fishing system in the EU is based on observation, documentation and the inspection of vessels.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Piotr Piątak

Instrukcja dla autorów

Wytyczne dla autorów tekstów naukowych publikowanych w czasopiśmie "Prawo Morskie":

1. Tekst naukowy, w tym m.in. artykuł naukowy lub glosa, musi zawierać wyróżnione wprowadzenie oraz wnioski.
2. Po tytule należy umieścić abstrakt oraz słowa kluczowe, zaś na końcu tekstu, po bibliografii – tytuł w języku angielskim, keywords oraz abstract.
3. Źródła podawane w bibliografii należy pogrupować wg rodzaju: literatura, akty prawne, wykaz orzecznictwa, źródła internetowe.
4. Objętość tekstu: min. 20 000 znaków, max. 40.000 znaków.
5. Ustawienia strony: standardowe programu Word – marginesy górny, dolny, prawy i lewy 2,5 cm.
6. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza wyrównanie obustronne (tj. wyjustowane). Należy zlikwidować podwójne spacje, przecinki, kropki, wielokrotne entery, ręczne zrzucenia wierszy, ręczne przeniesienia wyrazów itp.
7. Akapity należy rozpoczynać jednakowo we wszystkich artykułach.
8. Odstęp między wyrazami – zawsze 1 spacja.
9. Tytuły artykułów, śródtytuły każdego rzędu: rozmiar i rodzaj czcionki, umieszczenie na kolumnie, sposób wyróżnienia, numeracja (jeżeli występuje), światła nad i pod tytułem/śródtytułem ujednolicone, we wszystkich artykułach zgodne z szablonem czasopisma. W pracach zbiorowych podtytuły tego samego rzędu redaktor naukowy przekazujący pliki do składu i łamania powinien oznaczyć jednakowo we wszystkich artykułach.
10. Słowa kluczowe: umieszczenie i zapis w każdym artykule zgodnie szablonem czasopisma/publikacji.
11. Przypisy należy ujednolicić i wstawiać automatycznie za pomocą funkcji: „Odwołania” → „Wstaw przypis dolny”, bez dodatkowej spacji. Należy stosować numerację przypisów w automatycznej frakcji górnej cyfry arabskiej. Wyjątkiem od tej reguły jest znak „*”, którego można użyć w przypadku informacji o autorze artykułu, w pracy zbiorowej lub dla odróżnienia przypisów tekstowych (źródłowych) i odautorskich rzeczowych w edycji dokumentów historycznych.
12. W przypisach odnoszących się do źródeł poprzednio cytowanych, stosujemy odnośniki w wersji łacińskojęzycznej (op. cit., idem, ibidem itp.)
13. W przekazywanym pliku powinny być zaznaczone wszystkie miejsca, które docelowo będą zawierały hiperlinki, w szczególności olinkowane powinny być wszelkie numery ORCID, DOI, E-MAIL.
14. Spacji nie należy stawiać przed następującymi znakami: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, nawias zamykający, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu, znak stopnia Celsjusza.
15. Nie stawia się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający. W skrótach typu: s. (strona), t. (tom) itp. po kropce zawsze powinna znajdować się spacja.
16. Nie stosuje się ukośników w funkcji nawiasów.
17. W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki“. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł po niemiecku itd.
18. Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
19. Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).
20. W przypadku tekstów obcojęzycznych należy używać poprawnych znaków specjalnych (np. à, á, â, ã, ä).
21. Nie należy przenosić do następnej linii tekstu pojedynczych liter, np. „a”, „w”, „i” – o ich usytuowaniu w tekście docelowym zadecyduje profesjonalny program do składu.
22. Wyróżnienia należy wykonywać konsekwentnie w całej pracy. Do oznaczania zwykłych wyróżnień (np. kursyw, podkreśleń) nie należy stosować stylów znakowych.
23. Zapis dotyczący dat należy ujednolicić w obrębie całej pracy (np. 10.03.2021 r.).
24. Wyrażenia liczbowe określające zakres lub wielkość przybliżoną należy w całej publikacji konsekwentnie rozdzielać dywizem (np. 1914-1918, XIX-XXI w., s. 5-8, 5-8 proc.).
25. Nie stosuje się dywizu (-) ani półpauzy (–) w funkcji minusa (−).
26. Bibliografię należy ujednolicić w obrębie całej pracy zgodnie z szablonem publikacji.
27. Afiliacje poszczególnych autorów artykułów: ujednolicone i umieszczone w pliku źródłowym zgodnie z szablonem publikacji ujednoliconą dla wszystkich autorów.

Materiały dodatkowe dołączane do przekazywanego tekstu


1. Tabele, rysunki, wykresy, schematy, ilustracje powinny być umieszczone w miejscu docelowym lub oddzielnym katalogu z dokładnym opisem: numer artykułu, numer tabeli/rysunku itp, tj.:
• rysunki, wykresy, schematy – powinny być opracowane i przesłane jako zapis elektroniczny (pliki źródłowe) w programach pracujących w środowisku Windows (np. Word, Excel, Corel 11, Photoshop itp.), wydruki czy rysunki oryginalne dobrej jakości,
• zdjęcia – oryginalne lub zapis z aparatu cyfrowego w możliwie najwyższej rozdzielczości (tif, jpg), ewentualnie skany z rozdzielczością minimum 300 dpi.,
• tabele – należy umieścić w tekście lub osobnym dokumencie (jeżeli jest ich dużo), nie należy stosować ozdobników, kolorów tła.

2. Do wszystkich materiałów dodatkowych należy przesłać opisy dotyczące: ułożenia na kolumnie, wielkość w podstawie, ewentualnie wytyczne dotyczące kadrowania, podpisy, tytuły, numery. Rysunki i tablice umieszczone w tekście podstawowym – blisko miejsca powołania na nie lub na osobnych stronach w kolejności numeracji, z zaznaczeniem w tekście miejsca ich występowania. Prosimy pamiętać o wykonywaniu rysunków zgodnie z poniższymi wytycznymi:
• rysunki muszą być czytelne i wyraźne,
• opisy rysunków należy ujednolicić i dostosować do ich wielkości,
• rysunki nie powinny mieć obramowania i cieniowanego szarego tła,
• na wykresach, rysunkach i schematach opis tekstowy należy upraszczać do niezbędnego minimum.
• wszelkie objaśnienia należy umieszczać w podpisie, ewentualnie w legendzie pod rysunkiem.
• rysunki, wykresy i schematy, jeśli to możliwe, prosimy dołączyć w wersji oryginalnej jako pliki źródłowe,
• wszystkie dostarczane grafiki w formie rastrów (.jpg, .tif, .png) powinny być wielkości umożliwiającej uzyskanie rozdzielczości 300 dpi w podstawie, pliki o niższej rozdzielczości uniemożliwiają poprawne ich wydrukowanie.

3. We wszystkich artykułach należy zachować jednolity podział tekstu i zapis, jednolitą numerację rysunków, wzorów i tablic oraz jednolitą skalę rysunków.

Szablon publikacji nadsyłanych do czasopisma "Prawo Morskie"

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki publikacyjnej


Redakcja „Prawa Morskiego” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


1. Odpowiedzialność redakcji

1.1. Zasada bezstronności i sprawiedliwości. Przesłane teksty naukowe są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

1.2. Decyzje o publikacji. Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu tekstu naukowego do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, nowatorstwo, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny może konsultować się z Radą Naukową. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji tekstów naukowych.

1.3. Zasada poufności. Redaktor naczelny oraz Rada Naukowa muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

1.4. Ujawnienie i konflikt interesów.
Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

1.5. Utrzymanie integralności dorobku naukowego.
Redakcja będzie strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. W uzasadnionych przypadkach redakcja będzie publikować poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny.

1.6. Wycofanie opublikowanych artykułów. Redaktor czasopisma rozważy wycofanie opublikowanego tekstu naukowego, jeżeli: istnieją dowody wskazujące, że wyniki badań w nim zaprezentowane są niewiarygodne, zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji), praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym tekstem naukowym (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany tekst i wskazać, kto go wycofuje. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać uzasadnienie wycofania z podaniem powodu, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane teksty naukowe nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma, ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.




2. Obowiązki autorów


2.1. Standardy publikowania wyników badań. Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

2.2. Oryginalność i plagiat. Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

2.3. Publikacja wielokrotna lub równoczesna. Autorzy nie powinni publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Prawa Morskiego” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

2.4. Autorstwo. Prace publikowane w „Prawie Morskim” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W przypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

2.5. Uznanie źródeł. Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnego tekstu naukowego.

2.6. Istotne błędy w opublikowanych pracach. Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia tekstu.


3. Obowiązki recenzentów

3.1. Wkład w decyzje redakcyjne. Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i stanowią pomoc autorom w ulepszaniu ich tekstów naukowych.

3.2. Terminowość. Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

3.3. Poufność. Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać, ani omawiać z innymi osobami, z wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

3.4. Standardy obiektywności. Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

3.5. Uznanie źródeł. Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

3.6. Ujawnianie i konflikt interesów. Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów.

wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, podmiotami prywatnymi lub instytucjami zaangażowanymi w opracowanie tekstu naukowego. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania:

1. Wszystkie teksty naukowe, w tym artykuły naukowe i glosy, zgłoszone do redakcji „Prawa Morskiego” podlegają obustronnie niejawnej recenzji.

2. Każda tekst naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji.

3. Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu.

4. Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego tekstu naukowego.

5. Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów lub autoplagiatów.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego tekstu naukowego.

7. Recenzenci oceniają czy tekst naukowy kwalifikuje się do publikacji. Ocena jest dokonywana z uwzględnieniem następujących kryteriów:
- nowatorstwo tematu;
- uwzględnienie najnowszej literatury przedmiotu;
- zastosowanie właściwej metodologii; wpływ tekstu naukowego na aktualny stan badań w dziedzinie prawa morskiego, prawa morza, prawa środowiska morskiego i zrównoważonego rozwoju oraz otoczenie społeczno-gospodarcze.

8. Recenzowane teksty naukowe traktowane są jako materiały poufne.

9. Recenzenci pozostają anonimowi.

10. Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów.

11. W każdym tomie drukowanym „Prawa Morskiego” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym tomie.




Polityka antyplagiatowa

The ‘Maritime Law’ journal observes the principles of scientific transparency and integrity.

We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji